عرفه
بسم الله الرحمن الرحیم
“و اذا سالک عبادی عنی فنی قریب، اجیب دعوه الداع اذا دعان فلیستجیبوا و لیومنوا بی لعلهم یرشدون”
آیه 186 سوره مبارکه بقره
برای هر چیزی، هرجا،همیشه می نویسم اما گاهی اوقات دتم به قلم نمی رود و دلم می لرزد.
عظمت کلمات است که روح کوچکم در مقابلشان حرفی برای گفتن ندارد.
عرفه!
یکی از این کلمات با عظمت است.
عرفه!
چه بگویم؟ خودت بگو! از خدای خودت…
هر بارمن می نوشتم این بار تو برایم بگو تا بنویسم تو از اسرارت بگو، از آن اسراری که مقام تو را جای شبهای قدر داد که اگر کسی در ماه خداوند آمرزیده نشد در توبه رحمت الهی نایل می شود ان شاءالله.
نمی دانم خالق دشت نینوا سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله حسین(ع) دردانه ی حضرت فاطمه(س) با تو چه نجوایی کردند.
تا تو را برای همیشه در طول تاریخ نور چشم دل های تشنه به وصل خداوند کردند
دلا ! بسوز که سوز تو کارها کند…
عرفه!
دستم را بگیر و به خداوندم برسان.
عرفه!
التماس دعا
