مدرسه علميه زينب كبري(س)- رفسنجان

این منم در محضر عشق الهی…

سرافکنده از بی پاسخی،شرمساری،من باید عاشق او می شدم… نمیدانم این همه سالها

که متولد شدم و رشد کردم،سرگرم چه ها بودم! که نمی بایست… در رنگ و لعاب چه

قصه ها فرو رفته و بازنگشته بودم،که نمی بایست…چه ترس ها از بابت چه مترسک

هایی در خود پروراندم،که نمی بایست…چه هیاهوها برپا کردم که نمی بایست… چه

راهها و منزلهایی را پیمودم که نمی بایست…چقدر اسیر الفاظ و بایدها و نباید ها بودم

که نمی بایست… و چه لحظه ها که زندگی نکردم می بایست… چه حرفها که نگفتم

که می بایست… چه حصارها و قفل ها و کلیشه ها را نشکستم که می بایست… چه

قلبهایی را عاشق نکردم که می بایست… می بایست… می بایست…